Obuwie robocze

WYMAGANIA NORMATYWNE DOTYCZĄCE OBUWIA UŻYWANEGO W PRACY

Wymagania w stosunku do butów służących do pracy regulują następujące normy:

EN20344 – Środki ochrony indywidualnej. Metody badania obuwia.
Norma określa metody badania obuwia przeznaczonego do ochrony indywidualnej. Określono również wymagania dotyczące całego obuwia, wierzchu, podszewki, języka, podpodeszwy i podeszwy. Norma ta może być stosowana tylko w ścisłym powiązaniu z normami EN20345, EN20346 i EN20347, które precyzują wymagania w stosunku do obuwia w zależności od poziomów występujących specyficznych zagrożeń.

EN20345 – Środki ochrony indywidualnej. Obuwie bezpieczne.
Norma określa, w odniesieniu do normy EN20344, wymagania podstawowe i dodatkowe dla obuwia bezpiecznego do użytku w pracy, oznaczonego literą „S”. Obuwie definiowane przez normę musi być wyposażone w podnosek bezpieczeństwa, który ma chronić przed uderzeniami o maksymalnym poziomie energii rzędu 200J i przed ściskaniem przy użyciu siły15 kN.

EN20346 - Środki ochrony indywidualnej. Obuwie ochronne.
Norma w odniesieniu do normy EN20344 określa wymagania podstawowe i dodatkowe dla obuwia ochronnego do użytku w pracy, oznaczonego literą „P”. Obuwie definiowane przez normę musi być wyposażone w podnosek bezpieczeństwa, który ma chronić przed uderzeniami o maksymalnym poziomie energii rzędu 100J i przed ściskaniem przy użyciu siły 10 kN.

EN20347 - Środki ochrony indywidualnej. Obuwie zawodowe.
Norma w odniesieniu do normy EN20344 określa wymagania podstawowe i dodatkowe dla obuwia zawodowego do użytku w pracy, oznaczonego symbolem „O”. Obuwie to różni się tym od obuwia bezpiecznego, że nie jest wyposażone w podnoski bezpieczeństwa chroniące przed uderzeniami i przed ściskaniem.

EN61340-4-3 - Elektryczność statyczna. Znormalizowane metody badań do określonych zastosowań - Obuwie.
W normie podana została metoda określania rezystancji elektrycznej obuwia używanego do zapobiegania naelektryzowaniu ciała człowieka, przeznaczoną do stosowania zarówno przez producentów, jak i użytkowników obuwia.

EN61340-5-1 - Elektryczność statyczna. Ochrona przyrządów elektronicznych przed elektrycznością statyczną. Wymagania ogólne.

Według wymagań określonych w tych normach, buty mogą być podzielone na trzy kategorie:
- SB lub S1 do S5 - obuwie bezpieczne
- PB lub P1 do P5 - obuwie ochronne
- OB lub O1 do O5 - obuwie zawodowe

OBUWIE BEZPIECZNE

OBUWIE OCHRONNE

OBUWIE ZAWODOWE

Pozostałe oznaczenia, które mogą występować na obuwiu:

Obuwie ESD

Elektryczność statyczna jest wieloznacznym terminem na określenie zarówno ładunku elektrostatycznego (ES), jak i zjawisk jego powstawania, kumulowania i zaniku. Szczególną formą zaniku ładunku ES są wyładowania elektrostatyczne (ang. ESD – ElectroStatic Discharge), czyli krótkie impulsy prądowe pojawiające się w przestrzeni pomiędzy obiektami o odpowiednio dużej różnicy potencjałów elektrostatycznych, prowadzące do całkowitego lub częściowego zaniku ładunku ES na tych obiektach. Ponieważ czas trwania wyładowań jest stosunkowo krótki, od kilkudziesięciu nanosekund do kilkuset mikrosekund, to dochodzi do powstawania impulsów o bardzo dużych mocach, wystarczających do zapłonu atmosfer wybuchowych, rażenia pracowników, uszkodzeń przyrządów półprzewodnikowych. Przez zagrożenia elektrostatyczne rozumie się potencjalną możliwość zaistnienia wymienionych skutków wyładowań elektrostatycznych. Dzięki obuwiu chroniącemu przed efektem ESD zapobiega się elektrycznemu naładowaniu osoby noszącej obuwie np. wskutek tarcia w trakcie chodzenia po niektórych powierzchniach, a tym samym zapobiega się niebezpiecznym wyładowaniom elektrostatycznym.